یکی دیگه از کلیدهایی که چه به صورت تکی و چه به صورت ترکیبی با بقیه کلیدها ، میتونه خیلی کار راه انداز باشه ، کلید ویندوزه . فشردن این کلید به تنهایی ، همونطور که می دونید باعث باز شدن منوی استارت میشه . البته کلیدهای ترکیبی Ctrl + Esc هم همین کار رو میکنن .

ترکیب Win + R باعث میشه تا کادر Run … به نمایش در بیاد و Win + E ، مای کامپیوتر رو در حالت نمایش درختی پوشه ها باز میکنه .

فشردن کلیدهای ترکیبی Win + D ، باعث میشه تا تمام پنجره های موجود ، همزمان با هم Minimize بشن و صفحه دسکتاپ به نمایش در بیاد . حالا اگه یه بار دیگه Win + D رو بزنیم ، پنجره های Minimize شده ، دوباره به حالت قبلیشون بر میگردن . البته مشابه همین کار رو به جای Win + D ، میشه با Win + M هم انجام داد . اما با 2 تا تفاوت جزیی . تفاوت اول اینکه Win + D ، هم پنجره ها رو Minimize میکنه ، هم به حالت قبل بر می گردونه . اما Win + M فقط پنجره ها رو Minimize میکنه و اگه بخواید اونا رو به حالت قبل برگردونید ، باید از ترکیب 3 گانه Shift + Win + M استفاده کنید . تفاوت دوم تو عملکرد گرافیکی اونهاست . Win + D پنجره ها رو بلافاصله Minimize میکنه ، اما Minimize کردن پنجره ها با استفاده از Win + M ، چون همراه با جلوه های گرافیکی انجام میشه ، یه مقدار جزیی ، طولانی تره .

صحبت از جلوه های گرافیکی شد . یکی از جلوه های گرافیکی زیبایی که تو ویندوز 7 به سیستم عامل ویندوز اضافه شد ، رابط گرافیکی Aero ه .

تا قبل از ویندوز 7 ، یعنی تو ویندوز XP و قبل از اون ، وقتی چند تا پنجره به شکل همزمان باز بودن ، برای تغییر موقعیت از یه پنجره به یه پنجره دیگه از کلیدهای ترکیبی Alt + Tab استفاده میشد . با اضافه شدن رابط گرافیکی Aero به ویندوز 7 ، کلید ترکیبی Win + Tab هم فعال شد . عملکردش مشابه Alt + Tab ه ، با این تفاوت که این کار رو با استفاده از جلوه های گرافیکی و به شکلی زیباتر انجام میده .

Win + F پنجره جستجوی فایل رو باز میکنه . همون کاری که کلید F3 هم انجام میده . استفاده از کلیدهای ترکیبی Win + Break باعث میشه تا پنجره مشخصات سیستم به نمایش در میاد . این کار دقیقاً مثل این میمونه که روی مای کامپیوتر کلیک راست کنیم و گزینه Properits رو بزنیم . Win + L هم سیستم رو قفل میکنه .

اما یکی دیگه از کاربردهای اختصاصی کلید ویندوز تو ویندوز 7 ، تعیین خروجی تصویره .

خیلی وقتا تو محل کار یا خونه پیش میاد که کامپیوتر رو به وسیله کابل خروجی تصویر به ویدئو پرژکتور یا تلویزیون وصل می کنیم تا بتونیم تصویر رو در ابعاد بزرگتر ببینیم . در این حالت باید برای کامپیوتر مشخص کنیم که تصویر به چه شکلی نمایش داده بشه .

اگه کلید های ترکیبی Win + P رو بزنید ، می بینید که یه کادر 4 قسمتی به نمایش در میاد . اینجا می تونیم مشخص کنیم که تصویر فقط روی تلویزیون یا ویدئو پرژکتور نمایش داده بشه ، فقط روی خود مانیتور ، یا اینکه به شکل همزمان روی هر دو . البته همونطور که اشاره کردیم ، این کادر ، به غیر از این 3 حالت ، یه حالت دیگه به اسم Extend هم داره که بیشتر تو کارهای حرفه ای و نرم افزارهای خاص به کار میاد . این حالت برای استفاده از 2 مانیتور به جای یکی استفاده میشه و مثل این میمونه که عرض مانیتور 2 برابر شده باشه .

نگهداشتن کلیدهای ترکیبی Win + Space باعث میشه که تا زمانی که این کلیدها پایین هستن ، پنجره های باز مخفی بشن و دسکتاپ به طور موقت نشون داده بشه .

کلید ویندوز به همراه کلیدهای + و – برای تغییر مقدار بزرگنمایی تصویر استفاده میشن . اگه کلیدهای ترکیبی Win + + (خوانده شود : ویندوز ، مثبت) بزنید می بینید که برنامه Magnifier یا همون ذره بین ویندوز اجرا میشه به شما اجازه میده تا همه ، یا بخشی از صفحه دسکتاپ رو با بزرگنمایی تا 16 برابر ببینید .

این قابلیت بیشتر تو محیط های آموزشی که لازمه افراد حاضر تو کلاس تصویر مانیتور استاد رو با جزییات ببینن ، کاربرد داره .

همونطور که احتمالاً خودتون هم دیدید ، تو ویندوز 7 در سمت راست دکمه استارت نواری وجود داره که به اون نوار تَسک بار میگن . ما می تونیم شورت کات برنامه های پر کاربرد رو تو نوار تَسک بزاریم تا دسترسی به اونها راحت تر باشه . کلید های ترکیبی Win + 1 , 2 , 3 , … برای اجرای برنامه های روی تسک بار هستن . به این شکل که زدن کلیدهای Win + 1 با هم ، اولین برنامه روی تسک بار رو اجرا میکنه ، Win + 2 دومین برنامه رو اجرا میکنه و به همین شکل تا آخر . اگر هم برنامه ای قبلاً اجرا شده باشه و الان باز باشه ، زدن کلیدهای ترکیبی مربوط به اون ، باعث میشه تا اون برنامه روی بقیه برنامه ها قرار بگیره و اصطلاحاً فوکوس دست اون برنامه بیفته .

احتمالاً دیدید که وقتی کِرسر ماوس رو تو تَسک بار روی آیکون یه برنامه در حال اجرا می برید ، یه پنجره کوچیک باز میشه و پیش نمایشی از محیط اون برنامه رو به شما نشون میده . این کار با صفحه کلید به وسیله کلیدهای ترکیبی Win + T قابل انجامه .

میانبرها همیشه لزوماً به شکل ترکیب چند تا از کلیدهای صفحه کلید نیستن . بلکه گاهی وقتا استفاده ترکیبی از صفحه کلید و ماوس هم می تونن انجام یه سری کارها رو راحت تر کنن .

هر کسی که با کامپیوتر کار کرده باشه ، منوی کلیک راست رو هم میشناسه . این منو به صورت پیش فرض یه سری گزینه ها داره که این گزینه ها بسته به اینکه کلیک کجا و روی چه فایلی باشه ، متفاوتن . نرم افزارهای متفرقه ای هم تو محیط اینترنت هستن که به شما اجازه میدن تا یه سری گزینه ها رو به این منو اضافه کنید . اما خود ویندوز تو منوی کلیک راست چند تا گزینه داره که به صورت پیش فرض مخفی هستن . اما اگه موقع کلیک راست ، دکمه Shift رو پایین نگهدارید و کلیک کنید ، این گزینه ها نشون داده میشن . به عنوان مثال ، یکی از این گزینه ها ، گزینه ای هست به اسم Copy As Path . انتخاب این گزینه باعث میشه تا مسیر فایل یا فولدری که روش کلیک راست کردیم ، داخل حافظه کلیپ بورد کامپیوتر ذخیره بشه .

ترکیبهای کلید ویندوز اونقدر زیاده که تقریباً با هر کلیدی میشه کاربرد جدیدی از اون رو دید . از جمله این کلید ها ، کلیدهای جهت دار چهارگانه هستن .

Win + Down پنجره ای رو که در حالت Maximize قرار داره ، به حالت عادی میبره و اگه یه باره دیگه همین ترکیب رو استفاده کنیم ، اون رو Minimize میکنه .

Win + Up ، پنجره جاری رو از حالت عادی به حالت Maximize تبدیل میکنه .

Win + Right و Win + Left هم به ترتیب پنجره جاری رو به نیمه سمت راست و نیمه سمت چپ دسکتاپ میبرن . اما چنین امکانی به چه کاری میاد ؟ بعضی وقتها پیش میاد که ما می خوایم 2 چیز رو با هم مقایسه کنیم . مثلاً نسخه قدیمی یه متن رو با نسخه اصلاح شده اون . یا مثلاً فایلهای موجود تو 2 تا فولدر مختلف رو . اینجور مواقع بهترین شیوه مقایسه اینه که هر کدوم از اون 2 تا پنجره رو با استفاده از کلید های ترکیبی Win + Right و Win + Left به یه سمت ببریم تا بتونیم همزمان محتویات هر دو رو ببینیم . البته بد نیست بدونید که این کار رو با Drag کردن یا کشیدن هر پنجره به منتهی الیه سمت راست و چپ دسکتاپ هم میشه انجام داد . همونطور که کشیدن یه پنجره به بالای دسکتاپ ، اون پنجره رو Maximize میکنه .

برنامه بروز